Stadhuis Pax Intrantibus

Stadhuis Pax Intrantibus (= het oude gedeelte van het stadhuis)

Huize ‘Pax Intrantibus’, Latijn voor ‘Vrede aan hen die hier binnentreden’, werd in 1883-1884 gebouwd door wijn- en likeurhandelaar Camille Ameye-Dobbelaere. Dat gebeurde naar de plannen van de Brusselse architect Albert Dumont, die overigens in 1890 met die plannen nog een gouden medaille won op een internationale wedstrijd in Edinburgh. Het huis Ameye is gebouwd in neo-renaissancestijl van hoge kwaliteit. In de bakstenen voorgevel is rijkelijk natuursteen verwerkt.

Camille Ameye speelde een veelzijdige rol in het politieke, sociale en culturele leven van de stad. Zijn echtgenote en hijzelf waren zeer goed bevriend met toondichter Peter Benoit, die in dit huis meermaals te gast was. Hij moet er meer dan één werk geheel of gedeeltelijk hebben gecomponeerd.

Aan de voorzijde bevindt zich de vroegere eetkamer, nu trouwzaal, eveneens in Vlaamse neo-renaissancestijl. Aan de achterzijde vindt men een luchtiger salon in neo-Lodewijk XVI-stijl (nu schepenzaal), geschilderd in tinten van groen, roze en goud. Men bemerkt onmiddellijk een druk lijstwerk met festoenen, guirlandes, consoles en portretten in medaillons. Het huidige kabinet van de burgemeester was vroeger de ‘huiskamer’. Bijzondere aandacht verdient ook de trap, met een leuning van balusters, waartussen geajoureerde panelen zijn aangebracht. Prachtig zijn eveneens de vloermozaïeken in de toegangshal. Let op de ineengestrengelde letters ‘A’ en ‘D’, die staan voor ‘Ameye-Dobbelaere’. Dezelfde initialen vindt men terug in de arduinen plint van de voorgevel.

Het huis Ameye was destijds het rijkste in een egale rij van min of meer waardevolle woonhuizen uit ongeveer dezelfde bouwperiode. De nog intacte rij tussen het stadhuis en het station werd beschermd als stadszicht, omwille van de begeleidende waarde bij het monument.